Biografie van Annegreet van Bergen

Annegreet van Bergen werd op 29 januari 1954 in Enschede geboren. Officieel heet ze Gerry Willemien, maar ze werd thuis en later op school Gré of Greetje genoemd. Toen ze in 1966 naar de middelbare school ging, had ze geen zin meer in ‘Gré uit Enschede’ en veranderde ze haar naam in Annegreet.
Toen ze nog Greetje heette, droomde Annegreet er al van om journaliste te worden. Op de lagere school, de T. van de Blinkschool, was ze hoofdredacteur van de schoolkrant Het Uitblinkertje. Ook op Het Enschedees Lyceum (HEL) schreef ze graag en veel in de schoolkrant.
Na de oliecrisis van 1973 stonden de kranten bol van economische berichten, waar zij als gymnasiaste weinig van begreep. Daarom ging ze in 1974 economie studeren aan Universiteit van Amsterdam. ‘Als ik verstand van economie heb, krijg ik misschien wel een baan in de journalistiek. En anders leg ik in ieder geval een goede basis voor ander interessant werk.’
Het zelfbenoemde Wirtschafswunder uit Enschede studeerde cum laude af en werd in 1982 de eerste vrouw op de financiële redactie van de Volkskrant. Daar leerde zij de kneepjes van het journalistieke vak. Omdat ze geen newsgetter was en dat ook niet wilde worden, maakte ze in 1986 via het Financieel Economisch Magazine (FEM) de overstap naar de weekbladjournalistiek. Van 1987 tot en met 1999 was zij redacteur bij Elsevier.
Na een burn-out, waarover zij het inmiddels klassieke De lessen van burn-out schreef, werd ze freelancer. Tot 2003 bleef ze als columnist aan Elsevier verbonden. Haar column ‘Mens-en-werk’ en ook andere publicaties gingen over wat zij haar ‘gouden driehoek’ noemde. Hoe beïnvloeden macro-economische veranderingen de manier waarop bedrijven en instellingen werken? En wat betekenen deze organisatorische veranderingen voor het (persoonlijk) leven van werknemers?
Na ruim dertig jaar in de Randstad te hebben gewoond, verhuisde zij in 2006 naar de prachtige Hanzestad Zutphen. In de Stentor deed zij verslag van wat haar opviel in het leven aan de oostelijke kant van de IJssel. In 2008 was de nadrukkelijke, door de medische stand niet gehonoreerde doodswens van haar moeder het startsein zich te verdiepen in zelfbeschikking. Dat resulteerde in het ‘persoonlijk en praktische verhaal’ over Mijn moeder wilde dood.
Pas toen zij over haar eigen vakgebied, economie, publiceerde koos zij vrolijker onderwerpen dan burn-out en dood voor haar boeken. In zowel Gouden jaren als in Het goede leven blikt ze terug op de grote veranderingen in het dagelijks Nederland die het gevolg zijn van ongekend sterke naoorlogse groei. Behalve als boeiende en leerzame geschiedenissen van economische groei en het dagelijks leven, worden beide boeken vaak ook gelezen als ‘feel good-lectuur’ op basis van economische feiten.

Annegreet was getrouwd met Pieter Al (1943-2022).
Pieter heeft een dochter en zoon.
Dankzij deze dochter en haar man is Annegreet de oma van Karel (2009) en Isolde (2011).